Ο πιο τρανός καημός του Κωστή Παλαμά...

Ο πιο τρανός καημός μου

Την ώρα την υπέρτατη, που θα το σβή το φως μου

αγάλι-αγάλια ο θάνατος, ένα θανά είν' εμένα

                      ο πιο τρανός καημός μου:

Δε θα είναι οι κούφιοι λογισμοί, τα χρόνια τα χαμένα,

της φτώχειας η έγνοια, του έρωτα η ακοίμητη λαχτάρα,

μια δίψα μες στο αίμα μου -προγονική κατάρα-

μήτε η ζωή μου η αδειανή, συρμένη απ' το μαγνήτη,

πάντα της μούσας, μήτ' εσύ, χιλιάκριβό μου σπίτι!

                   Ο πιο τρανός καημός μου

θα είναι πως δεν δυνήθηκα, μ' εσέ να ζήσω, ώ πλάση,

πράσινη απάνου στα βουνά, στα πέλαγα, στα δάση.

Θα είναι πως δε σε χάρηκα, σκυφτός μες στα βιβλία,

ώω φύση, ολάκερη ζωή κι ολάκερη σοφία!

Κωστής Παλαμάς, "Η Πολιτεία κι η Μοναξιά" ποιητική συλλογή, 1912

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο Πάμπλο Πικάσο μιλά για την τέχνη, τη ζωή, τη ζωγραφική, τον Ραφαήλ...

Πώς το χρήμα νίκησε το σκάκι: Η περίπτωση του Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα

Λέων Τολστόι: Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την τρέλα τους...

Πολ Ελυάρ: Η άσβεστη φλόγα της ελπίδας

Το Bolero του Ραβέλ έγινε 96 ετών- δείτε τη μαγευτική Πλισέτσκαγια να το χορεύει (video)

Πώς ξύπνησε μέσα στην ψυχή του Οσυσσέα Ελύτη το Άξιον Εστί

Η Χάνα Άρεντ γράφει πριν από 60 χρόνια για την κρίση της κουλτούρας

H μέθοδος Μπροντέλ: Διαβάζοντας «αλλιώς» την ιστορία

Ο Λορέντζος Μαβίλης, τα σονέτα, το σκάκι και η «Λήθη»

Στέφαν Τσβάιχ, ο πιο πολυδιαβασμένος συγγραφέας του Μεσοπολέμου, γράφει για τον Κόσμο του Χθες

Ο Ιωάννης Συκουτρής γράφει για το Νόημα της Ζωής