Οι αδελφές μου κουβαλούν στο φόρεμά τους
τις υλακές και το κλάμα των σκυλιών.
Εγώ όμως προτιμώ να τρέφομαι
με την άσβεστη φλόγα της ελπίδας.
Σκοτεινός πορτοκαλεώνας, ξανθή πανοπλία,
μέλισσα μεθυστική, γέλιο κελαρυστό,
Γέλιο αδιόρατα κρυμμένο.
Φλούδα της αυγής, φτερούγα σαστισμένη,
φωλιά με φύλλα κυνηγημένα από τον άνεμο.
Νεαρό δηλητήριο, κληματίδες βουνό,
ιδρώτας του κολυμβητή, κρύος καπνός,
βήμα γιγάντιο, ποδοκρότημα χορού.
μέτωπο αιώνιο, τέλεια παλάμη,
πηγάδι ανοιχτό, άξονας ανέμου,
μνημείο αόριστο, τρελός ερωδιός,
παιχνίδι χωρίς ηττημένο, άτρωτη υγεία,
δάδα που καίει μέσα στο νερό, τρόπος ανάμεικτος
φωτεινός μάρτυρας με αδρά χαρακτηριστικά.
*****
Έντεκα Ποιήματα, μετάφραση:Χριστόφορος Λιοντάκης, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα 2001
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Έλλη Λαμπέτη έκανε πάντοτε κάτι αναπάντεχο...
«Περίμενα» του Παναγιώτη Κανελλόπουλου
Ο Πάμπλο Πικάσο μιλά για την τέχνη, τη ζωή, τη ζωγραφική, τον Ραφαήλ...
Πώς το χρήμα νίκησε το σκάκι: Η περίπτωση του Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα
«Αν είναι νάρθη, θεναρθή» από τον Κώστα Ουράνη
Η Νέκυια του Άλμπρεχτ Ντίτεριχ στο πατάρι του Gutenberg
Λέων Τολστόι: Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την τρέλα τους...
Οι άνθρωποι ερωτεύονται μόνο και μόνο επειδή βαριούνται
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...