Ο Μανώλης Αναγνωστάκης για το Πολυτεχνείο

Ήτανε νέοι, ήταν παιδιά
και έτυχε να 'ναι
και καλή σοδειά".

Οι δρόμοι ήταν σκοτεινοί
και λασπωμένοι
το πιάτο στο τραπέζι λιγοστό,
το φιλί στο κατώφλι
ήταν κλεφτό
και Έρωτες μέσα στις καρδούλες
κλειδωμένοι.

Ήτανε νέοι, ήταν παιδιά
και έτυχε να 'ναι
και καλή σοδειά.

Τα βράδια ξενυχτούσαν
στο υπόγειο
και σβάρνα ολημερίς
στις γειτονιές
αχ! τα σοκάκια εκείνα
κι οι γωνιές
σφιχτά που φύλαξαν
τα τίμια λόγια.

Ήτανε νέοι, ήταν παιδιά
και έτυχε να 'ναι
και καλή σοδειά.

Δεν ξέρανε πατέρα,
μάνα σπίτι
ένα δεν δίναν για το σήμερα
παρά
δε ρίχνανε δραχμές
στον  κουμπαρά
δεν κράταγαν μεζούρα
και διαβήτη.

Ήτανε νέοι, ήταν παιδιά
και έτυχε να 'ναι
και καλή σοδειά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η Έλλη Λαμπέτη έκανε πάντοτε κάτι αναπάντεχο...

«Περίμενα» του Παναγιώτη Κανελλόπουλου

Ο Πάμπλο Πικάσο μιλά για την τέχνη, τη ζωή, τη ζωγραφική, τον Ραφαήλ...