- Τί θέλεις και ήρθες;
- Κύριε Παττακέ σήμερα το πρωί η αστυνομία του Ψυχικού συνέλαβε τον μεγαλύτερο Έλληνα πεζογράφο -που σίγουρα γνωρίζετε- τον Κοσμά Πολίτη, γέροντα, καρδιακό, που τη μέρα του πραξικοπήματος...
- Της Επαναστάσεως (με διακόπτει με χτύπημα στο γραφείο με το χέρι).
Συνεχίζω: ...βρήκε τη γυναίκα του νεκρή. Τώρα είναι θεομόναχος και άρρωστος.
Κύριε υπουργέ -πρώτη φορά τον προσφωνώ έτσι- αν δε θέλετε να ξεσηκώσετε
την παγκόσμιο γνώμη εναντίον σας, για έναν συγγραφέα που θεωρείται και μελλοντικό Νόμπελ,πρέπει να διατάξετε να αφεθεί αμέσως ελεύθερος. Η καρδιά του κρέμεται από μία κλωστή.
Αν πεθάνει θα θεωρηθείτε εσείς υπεύθυνοι για το θάνατό του.
Απευθύνεται στον υπασπιστή του: «Πείτε σε αυτούς που τον έπιασαν
πως δε θέλω να ξεβρακώνουν τους γέρους. Τηλεφωνείστε στο Ψυχικό
για να μάθετε τους λόγους για τους οποίους κατηγορείται».
Η απάντηση έρχεται αμέσως. Τους είναι άγνωστο το όνομα του Κοσμά Πολίτη.
Αναπηδάω, ζητάω συγγνώμη, εγώ έπρεπε να το έχω σκεφθεί, το πραγματικό
όνομα του συγγραφέα είναι Πάρις Τεβελούδης.
Παττακός: «Αχαχούχα! Ώστε μεταχειρίζεται δύο ονόματα αυτός ο κύριος!..».
Εγώ: «Φυσικά. Ο Πάρις Τεβελούδης ήταν Διευθυντής Τραπέζης, ο κοινωνικός του τίτλος δεν τουεπέτρεπε να είναι και συγγραφεύς. Έτσι πήρε το ψευδώνυμο Κοσμάς Πολίτης, που πολλοί διατείνονται πως το διάλεξε επίτηδες γιατί το έργο του είναι κοσμοπολίτικο».
- Ώστε έτσι; Κοσμοπολίτης; Και σένα πώς είπες πως σε λένε;
Είπα το όνομά μου κι από μέσα μου έτρεμα. Τώρα λέω θ' αφήσουν τον Πολίτη και θα μπαγλαρώσουν εμένα.
- Πήγαινε. Η Επανάστασις σέβεται τούς γερόντους. Θα κάνουμε τα δέοντα.
Και απευθυνόμενος στον υπασπιστή του: ''Κάνε ό,τι πρέπει.''
Τον συνάντησα μπροστά στην πόρτα του περιβολιού τους.
Ήρεμος, αλλά γερασμένος ξαφνικά, με κείνη την κρυφή, ειρωνική του
διάθεση, μου είπε χαμογελαστά:
- Μόνο εσύ μπορούσες να ρίξεις τη χούντα και να μ' ελευθερώσεις.
Σκωπτικά αυτό και λυπημένα όσο η ψυχή του:
- Αλλά ποια έννοια έχει η προσωρινή ελευθερία ενός ατόμου όταν χάνεται η έννοια της ελευθερίας;
Ξέρω από τότε πως την περίμενε κάθε μέρα, και δεν αξιώθηκε να δει το πέσιμο της χούντας.
*****
Αφήγηση της Τατιάνας Γκρίτση - Μιλλιέξ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια κοινωνία που εκδικείται δεν γίνεται πιο δίκαιη, γίνεται πιο πρωτόγονη
Η μεγάλη συμβολή του Θαλή του Μιλήσιου στα μαθηματικά και τον Πολιτισμό
Ο Τόμας Στερνς Έλιοτ γράφει για την ενότητα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού
Άντον Τσέχωφ, «Ένας αριθμός»
Η «Αξία της Ζωής» της Τζέιν Άντερσον, μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε
Πολ Ελυάρ, η άσβεστη φλόγα της ελπίδας
Η μέθοδος Μπροντέλ: Διαβάζοντας αλλιώς την Ιστορία
Το Bolero του Ραβέλ έγινε 96 ετών- Δείτε τη μαγευτική Πλισέτσκαγια να το χορεύει (video)
Ο Ιωάννης Συκουτρής γράφει για το νόημα της ζωής
Ο Τάκης Παπατσώνης μπροστά σε ένα άσπρο, ελληνικό ερημοκκλήσι
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...