Πιστεύετε ότι είστε σημαντικός άνθρωπος, κύριε Χορν;

Δημοσιεύτηκε στις 24/01/2025 στην κατηγορία Πρόσωπα | δεν υπάρχουν σχόλια

- Πιστεύετε ότι είστε σημαντικός άνθρωπος, κύριε Χορν;
- Στο λόγο της τιμής μου, όχι.

- Υπάρχουν πράγματα για τα οποία έχετε μετανιώσει;
- Έχω κάνει πάρα πολλές παραχωρήσεις στη ζωή μου, πάρα πολλούς συμβιβασμούς στη δουλειά μου, έχω πικράνει άθελά μου τους γονείς μου. Έχω μια επιθετικότητα ώρες - ώρες, δεν ξέρω γιατί, κι αυτό με βασανίζει, γιατί δεν θέλω να πληγώνω τους γύρω μου. Μερικές φορές, παλιά, ήμουν είρων και δεν μ' άρεσε.

- Ποια είναι η αντίληψη της ζωής που έχετε σήμερα;

- Είναι σαν να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι. Αλλιώς αισθάνεσαι όταν ξεκινάς, αλλιώς όταν πλησιάζεις προς το τέλος. Κι έχω την εντύπωση ότι φτάνω προς το τέλος του ταξιδιού. Ετοιμάζομαι να κατέβω. ''Η Ιθάκη σου 'δωσε τ' ωραίο ταξίδι, η Ιθάκη δεν σε γέλασε...''. Ήταν ωραίο ταξίδι. Με ποικιλία, με αρώματα, με πίκρες, με πόνους, με θανάτους, με έρωτες, με απογοητεύσεις, με την πίκρα της αποτυχίας, με τον αφανισμό των ανθρώπων γύρω μου. Θα ήθελα να γυρίσω στην αρχή του ταξιδιού, στα παιδικά μου χρόνια... Να τα βρω έτσι ακριβώς όπως ήταν, παρόλο που ξέρω, συνειδητά, ότι πάρα πολλά έγιναν λάθος, ότι συνέβησαν πολλές ατυχίες που εγώ προξένησα. Θα ήθελα να ξαναγυρίσω, χωρίς τη δυνατότητα ν' αλλάξω τίποτα. Ίσως γιατί στο βάθος δεν λαχταρώ τούτη την επάνοδο για να ξαναβρώ τον εαυτό μου νέο, αλλά για να ξαναδώ αγαπημένα πρόσωπα που έχουν χαθεί.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Όλγας Μπακομάρου ΩΣΕΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

*****

Ο Δημήτρης Χορν υπήρξε κατά πολλούς ο μεγαλύτερος έλληνας ηθοποιός.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1921, ήταν γιος του γνωστού θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν .

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1941 στην "Νυχτερίδα" του Γιόχαν Στράους.

Το 1942 εμφανίζεται ως πρωταγωνιστής στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο θέατρο Ρεξ. Εκεί εμφανίζεται στα έργα: "Ο Πρωτευουσιανος" του Γεωργίου Ρούσσου και "Η Κυρία με τις Καμέλιες" του Αλέξανδρου Δούμα.

Το 1943 συμμετέχει στο θίασο της κυρίας Κατερίνας. Εμφανίζεται στα έργα "Σύζυγοι με δοκιμή" του Λοντέιλ, "Παράξενο Ιντερμέτζο" του Ευγένιου Ο Νηλ και "Ρομάντσο" του Ντε Φλερ.

Το 1944 συγκροτεί θίασο με τη Μαίρη Αρώνη όπου παρουσιάζουν τα έργα "Θυσία" και "Δωδέκατη Νύχτα".

Από το 1946 έως το 1950 συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο και εμφανίζεται στα έργα: "Ρούι Μπλας" του Βίκτωρος Ουγκώ, "Άνθρωπος και υπεράνθρωπος" του Μπέρναρντ Σω, "Ριχάρδος Β'" του Σαίξπηρ στον ομώνυμο ρόλο, "Ο Κουρέας της Σεβίλλης" του Μπωμαρσαι, "Βολπονε" του Μπεν Τζόνσον, "Πολύ κακό για το τίποτα" του Σαίξπηρ, "Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης" του Μαριβώ, "Ανυπόμονη καρδιά" του Τζων Πάτρικ και άλλα.

Το 1951 φεύγει με υποτροφία ενός έτους του Βρετανικού ινστιτούτου για την Αγγλία.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1952, συγκροτεί θίασο με την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά. Αυτή είναι και η αρχή της σχέσης του με την Έλλη Λαμπέτη που θα κρατήσει μέχρι το 1959. Ο θίασος τους θα παρουσιάσει τα έργα: "Βαθιά γαλάζια θάλασσα", "Νόρα", "Αγαπούλα", "Τρεις Άγγελοι", "Άμλετ", "Γαλάζιο Φεγγάρι" και "Μια γυναίκα χωρίς σημασία".

Το 1955 ο Χορν με τη Λαμπέτη, συνεργάζονται με τον Κώστα Μουσούρη. Από κοινού παρουσιάζουν τα έργα, "Πρόσκληση στον Πύργο" του Ζαν Ανούιγ, "Το Τελευταίο Βαλς" του Μωμ και "Νυχτερινή επίσκεψη" του Ζέγκερ.

Από το 1956 ως το 1959 συγκροτεί θίασο με την Έλλη Λαμπέτη. Εκείνη την εποχή θεωρούνταν να από τα πιο λαμπερά ζευγάρια στη ζωή και στο σανίδι.

Μαζί ανεβάζουν με πολύ επιτυχία τα έργα: "Αριστοκρατικός δρόμος" του Μπάρρυ, "Ο Βροχοποιός" του Νας, "Ζιζι" της Κολέτ, "Το Νυφικό κρεβάτι" του Ντε Χαρτογκ, "Το παιχνίδι της μοναξιάς" του Γκίμπσον, "Ο Βαβας" του Ρουσσεν και "Η Κυρία με τις Καμέλιες" του Αλέξανδρου Δούμα.

Το 1959 χωρίζει με την Έλλη Λαμπέτη. Συνεχίζει σαν θιασαρχης ως το 1964.

Θα παρουσιάσει τα έργα : "Ρομανσερο" του Ντεβαλ, "Εταιρία Θαυμάτων" του Δημήτρη Ψαθά, "Μαθήματα Γάμου" του Στήβενς, "Ο Δειλός και ο Τολμηρός" του Μακ Ντουγκαλ, "Αλίμονο στους νέους" των Σακελλαρίου - Γιαννακοπούλου, "Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές" του Ανούιγ, "Θωμάς ο διψυχος" του Άγγελου Τερζάκη, "Οδός Ονείρων" του Μάνου Χατζιδάκι, "Κορίτσια στον Αέρα" του Κομολεττι, "Ένα φιλί μπροστά στον καθρέφτη" του Φόντορ, "Ο Ανθρωπάκος" του Φοντορ, "Το ημερολόγιο ενός τρελού" του Γκογκόλ, "Δικέφαλος Αετός" του Κοκτώ, και "Ο Κοζάκος" του Μόλναρ.

Από το 1964 έως το 1968, θα συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο όπου θα παίξει στα έργα : "Λορεντζατσιο" του Μυσσε, "Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα" του Ευγένιου Ο Νηλ, "Το Αυγό" του Μαρσω και "Ιβάνωφ" του Τσέχωφ.

Το 1968 συγκροτεί ξανά θίασο όπου ερμηνεύει τον "Δον Ζουάν" του Μολιέρου.

Τα επόμενα χρόνια συνέχισε σποραδικά τις εμφανίσεις του στο θέατρο, πάντα όμως με μεγάλες επιτυχίες.

Το 1970 μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδρακη ανεβάζουν το έργο του Άντον Σάφερ "Σλουθ".

Το 1972 ανεβάζει με έναν πολυμελή θίασο τον "Ριχάρδο Γ'" του Σαίξπηρ.

Το 1978 ερμηνεύει στο Ηρώδειο τον "Τιμών ο Αθηναίος"του Σαίξπηρ. Το 1979 εμφανίζεται στο θέατρο Κάππα στο έργο του Φράνσις Ντορέν "Χιτ".

Το 1980 ερμηνεύει τον "Ερρίκο Δ'" του Λουίτζι Πιραντελο.

Το 1983 κάνει την τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο με το έργο του Ίψεν "Αρχιμάστορας Σόλνες".

Η κινηματογραφική του παρουσία μετράτε μόνο σε 10 ταινίες. Σε όλες όμως ήταν πρωταγωνιστής και άφησε ιστορία.

Πρώτη εμφάνιση του ήταν στην ταινία του Δημήτρη Ιωαμνοπουλου "Η Φωνή της καρδιάς" (1943) που έπαιξε δίπλα στον μεγάλο Αιμίλιο Βεάκη.

Ακολούθησαν οι ταινίες: "Χειροκροτήματα" (1944) του Γιώργου Τζαβέλα δίπλα στον μεγάλο συνθέτη Αττίκ, "Ο Μεθύστακας" (1950) του Γιώργου Τζαβέλα αυτήν την φορά δίπλα στον Ορέστη Μακρη, "Κυριακάτικο ξύπνημα" (1954) του Μιχάλη Κακογιάννη η πρώτη από τις τρεις ταινίες που γύρισε ως ζευγάρι με την Έλλη Λαμπέτη, "Η Κάλπικη Λίρα" (1955) του Γιώργου Τζαβέλα, "Το Κορίτσι με τα μαύρα" (1956) του Μιχάλη Κακογιάννη , "Μια ζωή την έχουμε" (1958) του Γιώργου Τζαβέλα μαζί με την Υβον Σανσον, "Μια του κλέφτη" (1960) του Δημήτρη Ιωαμνοπουλου δίπλα στην Κάκια Αναλυτή , "Αλίμονο στους νέους" (1961) του Αλέκου Σακελλαρίου δίπλα στην Μάρω Κοντού , και "Η Αθήνα την Νύχτα" (1962) μια πρωτότυπη ταινία του Νίκου Τσιφόρου που παρουσιάζει την Αθηναϊκή διασκέδαση εκείνης της εποχής.

Το 1960 και το 1961 βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για τις ερμηνείες του στις ταινίες "Μια του κλέφτη" του Δημήτρη Ιωαννοπουλου και "Αλίμονο στους νέους" του Αλέκου Σακελλάριου.

Είχε σκηνοθετήσει και μεταφράσει πολλά από τα έργα που παρουσίασε, καθόλη τη διάρκεια της θεατρικής του διαδρομής.

Δημοφιλής υπήρξε η ραδιοφωνική εκπομπή που παρουσίασε για χρόνια με τίτλο "Ο Ταχυδρόμος έφτασε". Διαβάζοντας φανταστικά γράμματα ακροατών σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη.

Επίσης συμμετείχε σε πολλά θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο.

Υπήρξε πρότυπο για πολλούς νεότερους του ηθοποιούς. Έχοντας διδάξει υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Την περίοδο 1974-75 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης (ΕΡΤ).

Είχε ερμηνεύσει με μεγάλη επιτυχία αρκετά τραγούδια όπως τα "Οι θαλασσιές οι χάντρες", "Ηθοποιός"και άλλα.

Σε νεαρή ηλικία είχε κάνει έναν πρώτο γάμο με την Ρίτα Φιλίππου, γάμος όμως που δεν μακροημερευσε.

Με την Έλλη Λαμπέτη αν και ζησαν μαζί από το 1951 ως το 1959, γράφοντας σπουδαία ιστορία στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου, δεν παντρεύτηκαν ποτέ.

Το 1967 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Άννα Γουλανδρή. Ζήσανε μαζί μέχρι το θάνατο της το 1988.

Από κοινού ίδρυσαν το ίδρυμα Γουλανδρή - Χορν, το οποίο είχε σκοπό τη μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.

Τιμήθηκε από την Ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταύρου Γεωργίου Α' .

Είναι γνωστό ότι τον έδενε μία βαθιά φιλία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όμως δεν ασχολήθηκε ποτέ με την ενεργό πολιτική.

Από το 1994 έπασχε από τη νόσο του Αλτσχαιμερ.

Έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιανουαρίου 1998 από καρκίνο.

Το 2000 καθιερώθηκε στη μνήμη του το Βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς.

Το ιστορικό Θέατρο Διονύσια στο οποίο είχε εμφανιστεί πολλές φορές, από το 2000 μετονομάστηκε προς τιμή του σε Θέατρο Δημήτρης Χορν.