Δευτέρα 13.01.2025,  

Τι θα πει «αφέθηκε ελεύθερος» κύριε Χρυσοχοΐδη;

Δημοσιεύτηκε στις 20/12/2024 στην κατηγορία Σημειωματάριο  |  δεν υπάρχουν σχόλια

του Διαμαντή Σεϊτανίδη

 

Ναι! Υπάρχουν δικασταί εις Παρισίους- ή μάλλον, «εις Αβινιόν»!

 

Ναι! Η απόφαση της γαλλικής δικαιοσύνης για τον βιαστή- "σύζυγο" (χάνουν κι οι λέξεις το νόημά τους...) Ντομινίκ Πελικό ήταν μια γροθιά στο στομάχι της ανοχής στο έγκλημα.

 

Ο Πελικό έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο ως ο άνθρωπος- τέρας, που ασελγούσε με κάθε ντροπιαστικό κι απεχθή τρόπο πάνω στο σώμα της άτυχης συζύγου της, εν αγνοία της.

 

Η αυστηρή καταδίκη του στην υψηλοτέρα των ποινών είναι ένα μήνυμα εκ μέρους της γαλλικής Πολιτείας, για το τέλος της ανοχής στην απανθρωπιά. 

 

Η αντίληψη ότι ο άνδρας είναι ιδιοκτήτης του γυναικείου σώματος επειδή εκείνη έκανε το λάθος να γίνει σύζυγός του, είναι μια κτηνωδία καθ’ όλα απεχθής.

 

Και μια κοινωνία μαχόμενη για τις Αξίες της, την πολεμά ενεργητικά ως το τέλος, με τα θεσμικά όπλα που διαθέτει. 

 

Μόνο μια παράλυτη κοινωνία αφήνει τους δράστες, τους βιαστές, τους καταστροφείς ανθρώπων, ψυχών και σωμάτων, ελεύθερους. 

 

Ο βιασμός μιας γυναίκας ή ενός παιδιού είναι το άνανδρο μήνυμα που στέλνει ο θύτης: «Είμαι ανώτερος από σένα μυικά, άρα κάνω ό,τι θέλω χωρίς καν να σε ρωτήσω. Αδιαφορώ για τη γνώμη σου». 

 

Κριτήριο ανωτερότητας είναι οι μυς.

 

Όπως δηλαδή συμβαίνει στα θηρία. 

 

Πρόκειται ακριβώς για την ίδια κτηνωδία με την ενδοοικογενειακή βία και τη γυναικοκτονία. 

 

Για αυτές τις χιλιάδες γυναικών που μαρτυρούν καθημερινά στο σπίτι- κόλαση κάτω από τα μούσκουλα του «αφέντη», και ο οποίος, όταν συμβαίνει να συλλαμβάνεται, ακολουθείται -λέει…- η προβλεπόμενη διαδικασία, στη συνέχεια ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, με περιοριστικούς όρους, με εντολή να μην πλησιάζει το θύμα και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες που δεν τις πιστεύει ούτε αυτός που τις θέτει, ούτε αυτός που -υποτίθεται- τις υφίσταται. 

 

Ελεύθερος ο αναμφίβολα θύτης, ελέευθερος ο ένοχος μιας κτηνωδίας...

 

Κι αυτός σε λίγες μέρες πλησιάζει το θύμα του και ΤΟ ΣΚΟΤΩΝΕΙ.

 

Τι να ρωτήσουμε τους "αρμόδιους";

 

Το στοιχειώδες;

 

Ότι δηλαδή αν ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, απλούστατα ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ; 

 

Αυτό να τους ρωτήσουμε;

 

Δεν το ξέρουμε; Δεν το ξέρουν;

 

Μια και δυο και τρεις και πόσες χιλιάδες περιπτώσεις έχουμε ζήσει στην Ελλάδα. 

 

Κι ακούμε πάντα το παράλογο, το απελπιστικό, το ανεξήγητο «ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος». 

 

Και λίγο αργότερα, άλλη μια γυναικοκτονία. 

 

Άκουσα τον κ. Χρυσοχοΐδη να αποκαλεί «ατυχές περιστατικό» το ότι μια γυναικοκτονία συνέβη ακριβώς έξω από ένα αστυνομικό τμήμα. 

 

Τι κρίμα, ατυχία, ρε παιδί μου…

 

Δηλαδή το ότι μια γυναίκα έχασε τη ζωή της έξω από αστυνομικό τμήμα είναι «ατυχές περιστατικό» ενώ οι εκατοντάδες άλλες γυναικοκτονίες, οι χιλιάδες θηριωδίες, η «δράση» ποιος ξέρει πόσων «Πελικό» θα αντιμετωπίζονται πάντα με το εμετικό «ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος»; 

 

Αυτά είναι που εξοργίζουν τους πολίτες, και στρέφουν αυτιά και προσοχή σε γελοιότητες τύπου Βελόπουλου ότι «θα έπαιρνα τη δικαιοσύνη στα χέρια μου».

 

Διότι, κύριε Χρυσοχοΐδη και κύριε Φλωρίδη, αν η δικαιοσύνη ικανοποιούσε το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών με τις τόσες γυναικοκτονίες και την έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας, όπως πολύ σωστά έκαναν οι δικαστές στην Αβινιόν με την υπόθεση Πελικό, οι γελοιότητες Βελόπουλου θα προκαλούσαν γέλια, όχι αύξηση ποσοστών. 

 

Όλα τα άλλα είναι αστείες δικαιολογίες που δεν πείθουν απολύτως κανέναν. 

 

Ούτε εσάς που τις λέτε.

 

Μπράβο στους Γάλλους δικαστές και μπράβο στους Γάλλους νομοθέτες.

 

Κρίμα που δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τους Έλληνες...

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

 

Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, ο διανοούμενος που αποκάλυψε τις σοβιετικές θηριωδίες

 

Εκτόρ Μπερλιόζ, ο δημιουργός της προγραμματικής μουσικής (video)

 

Ευγένιος Ο' Νηλ: Η μοναξιά του ανθρώπου είναι ο φόβος του για τη ζωή

 

Ο Πάμπλο Πικάσο μιλά για την τέχνη, τη ζωή, τη ζωγραφική, τον Ραφαήλ...

 

Λέων Τολστόι: Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την τρέλα τους...

 

Πολ Ελυάρ: Η άσβεστη φλόγα της ελπίδας

 

Το Bolero του Ραβέλ έγινε 96 ετών- δείτε τη μαγευτική Πλισέτσκαγια να το χορεύει (video)

 

H μέθοδος Μπροντέλ: Διαβάζοντας «αλλιώς» την ιστορία

 

Ο Λορέντζος Μαβίλης, τα σονέτα, το σκάκι και η «Λήθη»

 

Στέφαν Τσβάιχ, ο πιο πολυδιαβασμένος συγγραφέας του Μεσοπολέμου, γράφει για τον Κόσμο του Χθες

 

Ο Ιωάννης Συκουτρής γράφει για το Νόημα της Ζωής

 

Ο Τάκης Παπατσώνης μπροστά σε ένα λευκό, ελληνικό ερημοκλήσι

Γράψτε την άποψή σας

δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...

Προσθέστε το σχόλιό σας

Ονοματεπώνυμο ή ψευδώνυμο  
Το e-mail σας (προαιρετικό - δεν δημοσιεύεται)  
Το σχόλιό σας

Ροή ειδήσεων

Ο «καταραμένος» Ναπολέων Λαπαθιώτης και «τα μαραμένα μάτια»

Το προφανές θέλει απόδειξη; Η μεγάλη συμβολή του Θαλή του Μιλήσιου στα μαθηματικά και τον Πολιτισμό

Η βιβλιοθήκη του Ουμπέρτο Έκο και η αντιβιβλιοθήκη του Νασίμ Ταλέμπ

Γεώργιος Δροσίνης, ο πρωτοπόρος της Νέας Αθηναϊκής Σχολής

Η «Αξία της Ζωής» της Τζέιν Άντερσον, μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε

Για τα Χριστούγεννα...

Τι θα πει «αφέθηκε ελεύθερος» κύριε Χρυσοχοΐδη;

Ο Κάρολος Ντίκενς άλλαξε τον τρόπο που νιώθουμε τα Χριστούγεννα

Κώστας Βάρναλης, μια βολίδα που ‘πεσε μεσ’ στα στεκούμενα νερά του μελίπηχτου λυρισμού

Ρένος Αποστολίδης: Η μόρφωση χρειάζεται εσωτερικότητα (video)

Ο λαϊκισμός δεν διαρκεί ποτέ

Κωνσταντίνος Τσάτσος: Η αρχοντιά δεν είναι συνώνυμο με την αριστοκρατικότητα

Τα διδάγματα που κρύβει μέσα του «Το Γιοφύρι της Άρτας»

Νίκος Γκάτσος, ο ποιητής της Αμοργού

Υπάρχει «αντικειμενικά ωραίο»; Τι απαντά η αισθητική του κλασικισμού

Τελευταία σχόλια

all rights reserved | developed & hosted by Jetnet ©