Ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Λουτσιάνο Παβαρότι ήταν το Una Furtiva Lagrima (ένα κλεφτό δάκρυ), από το «ελιξίριο του έρωτα» ένα εμβληματικό έργο του Γκαετάνο Ντονιτσέτι, που έζησε κι έγραψε όπερα στην καρδιά της ρομαντικής περιόδου.
Γεννήθηκε στις 29 Νοεμβρίου του 1797 κι έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο στις 8 Απριλίου του 1848, σε ηλικία μόλις 51 ετών.
Στα εννιά του χρόνια, ο Ντονιτσέτι καταφέρνει το 1806 να εισαχθεί με υποτροφία στη νεοσύστατη μουσική σχολή Lezioni Caritatevoli, όπου και εκπαιδεύεται στην αντίστιξη και τη φούγκα.
Ακολούθως κάνει τα πρώτα του βήματα στη σύνθεση· μεταξύ αυτών και η 4η του όπερα, η Zoraida di Granata, που προκαλεί τον θαυμασμό του θεατρικού επιχειρηματία Ντομένικο Μπαρμπάια, ο οποίος του προσφέρει συμβόλαιο για την όπερα της Νάπολης και σύντομα, έργα του αρχίζουν και παρουσιάζονται εκεί, αλλά και στη Ρώμη και το Μιλάνο.
Η πραγματική αναγνώριση έρχεται περί το 1830, με την όπερα Άννα Μπολένα, που κάνει πρεμιέρα στο Μιλάνο.
Η επόμενή του όπερα, Το ελιξίριο του έρωτα (1832), καθιερώνεται αμέσως ως ένα αριστούργημα στην κατηγορία του κωμικού μελοδράματος.
Μετά την επιτυχία της όπερας Λουκρητία Βοργία (1833), ο Ντονιτσέττι εξαργυρώνει τη φήμη του ακολουθώντας τα βήματα του Ροσσίνι και του Μπελλίνι: παρουσιάζει στο Παρίσι την όπερα Marin Faliero.
Επιστρέφοντας στη Νάπολη η καριέρα του απογειώνεται με τη Λουτσία ντι Λάμερμουρ, έργο βασισμένο στη νουβέλα του Γουόλτερ Σκοτ Η νύφη του Λάμερμουρ.
Σ' αυτήν οφείλει το μεγαλύτερο μέρος της φήμης του και αποτελεί συνάμα ακρογωνιαίο λίθο του μπελκάντο, που την κατατάσσει πλάι στη Νόρμα του Μπελλίνι.
Γύρω στο 1843 εμφανίζει συμπτώματα σύφιλης και διπολικής διαταραχής. Το 1845 εισάγεται σε ίδρυμα αποκατάστασης και αργότερα μεταφέρεται στο Παρίσι, όπου και λαμβάνει την απαραίτητη φροντίδα. Πολλοί φίλοι και συνάδελφοι τον επισκέπτονται — μεταξύ αυτών και ο Τζουζέπε Βέρντι.
Σύμφωνα με την επιθυμία του επιστρέφει στη γενέτειρά του, το Μπέργκαμο, όπου και -μετά από αρκετά χρόνια άνοιας- αφήνει το 1848 την τελευταία του πνοή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Πάμπλο Πικάσο μιλά για την τέχνη, τη ζωή, τη ζωγραφική, τον Ραφαήλ...
Πώς το χρήμα νίκησε το σκάκι: Η περίπτωση του Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα
Η Νέκυια του Άλμπρεχτ Ντίτεριχ στο πατάρι του Gutenberg
Λέων Τολστόι: Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την τρέλα τους...
Πολ Ελυάρ: Η άσβεστη φλόγα της ελπίδας
Το Bolero του Ραβέλ έγινε 96 ετών- δείτε τη μαγευτική Πλισέτσκαγια να το χορεύει (video)
Πώς ξύπνησε μέσα στην ψυχή του Οσυσσέα Ελύτη το Άξιον Εστί
Έρνεστ Χέμινγουεϊ: Το πιο πολύτιμο δώρο που μπορείτε να κάνετε είναι...
Λοτρεαμόν, ένας από τους σπουδαιότερους προδρόμους του συμβολισμού
Η Χάνα Άρεντ γράφει πριν από 60 χρόνια για την κρίση της κουλτούρας
H μέθοδος Μπροντέλ: Διαβάζοντας «αλλιώς» την ιστορία
Ο Λορέντζος Μαβίλης, τα σονέτα, το σκάκι και η «Λήθη»
Σε ποιο κόμμα ανήκε ο Άρης Αλεξάνδρου;
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...