Ο Ισιντόρ Ντουκάς (Isidore Lucien Ducasse) γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1846 κι απεβίωσε μια μέρα σαν σήμερα, στις 24 Νοεμβρίου 1870. Έμεινε στην ιστορία με το ψευδώνυμο Λοτρεαμόν ή Κόμης του Λοτρεαμόν.
Το παρακάτω απόσπασμα είναι ένα μέρος από τις «Ποιήσεις ΙΙ», Στις οποίες ο Λοτρεαμόν, ένας από τους πιο σημαντικούς προδρόμους του συμβολισμού, αντιστρέφει συνειδητά στοχασμούς του Γάλλου ηθικολόγου και συγγραφέα Vauvenargues (Λουκάς Βωβνάργκ), οι οποίες είναι γεμάτες αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στον άνθρωπο.
Δείτε πώς ο ποιητής αντιστρέφει, δηλαδή αμφισβητεί, τις ηθικολογικές απόψεις που εκφράζονταν στο πρώτο μισό τον δέκατου όγδοου αιώνα, οπότε έζησε κι έγραψε ο Vauvenargues.
*****
«Το πνεύμα εγγυάται τις αρετές της καρδιάς.
Ο άνθρωπος δεν είναι λιγότερο αθάνατος από την ψυχή.
Οι μεγάλες σκέψεις πηγάζουν από τη λογική!
Η αδελφοσύνη δεν είναι μύθος.
Τα παιδιά που γεννιούνται δεν γνωρίζουν τίποτα από τη ζωή, ούτε καν το μεγαλείο της.
Πληθαίνουν στη δυστυχία οι φίλοι.
Ω σεις που μπαίνετε ακόμα αφήστε κάθε απελπισία.
Καλοσύνη, το όνομά σου είναι άνθρωπος.
Εδώ κατοικεί η σοφία των εθνών.
Κάθε φορά που διάβαζα Σαίξπηρ, μου φαινόταν πως ξέσκιζα σε μικρά- μικρά κομματάκια το μυαλό μιας αμερικανικής τίγρης.
Θα γράψω μεταξύ τους στοχασμούς μου, με ένα χωρίς μπερδέματα σχέδιο. Αν είμαι σωστή, τότε ο πρώτος τυχών στοχασμός θα είναι η συνέπεια των άλλων. Αυτό λέγεται αληθινή τάξη. Σημαδεύει το αντικείμενο μου με την καλλιγραφική αταξία. Στα περί ποιούσα υπερβολική ατιμία στο αντικείμενό μου, αν δεν το πραγματευόμουν με τάξη.
Θέλω να αποδείξω ότι είναι τάξεως άξιον.
Δεν αποδέχομαι το κακό. Ο άνθρωπος είναι τέλειος. Η ψυχή δεν έχει πτώση. Η πρόοδος υπάρχει. Το καλό είναι αδάμαστο. Οι αντίχριστοι, οι κατήγοροι άγγελοι, η αιώνια κόλαση, οι θρησκείες είναι γεννήματα της αμφιβολίας.
Ο Δάντης, ο Μίλτων, περιγράφοντας υποθετικά τους χέρσους της κόλασης τόπους, έχουν αποδείξει πως ήταν πρώτης τάξεως ύαινες. Εξαίσια η απόδειξη. Κακό το αποτέλεσμα. Τα έργα τους δεν αγοράζονται πια.
Ο άνθρωπος είναι μια δρυς. Κι ούτε που έχει φύση πιο δυνατή. Δεν χρειάζεται να αρματωθεί ο κόσμος ακαίριος για να την υπερασπιστεί. Δεν αρκεί μια σταγόνα νερού για τη διαφύλαξη της. Ο άνθρωπος ξέρει πως η βασιλεία του δεν έχει θάνατο, πώς το σύμπαν έχει μια αρχή. Το σύμπαν, αυτό, δεν ξέρει τίποτα. Είναι, το πολύ- πολύ, μια σκεπτόμενη καλαμιά…».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Έλλη Λαμπέτη έκανε πάντοτε κάτι αναπάντεχο...
«Περίμενα» του Παναγιώτη Κανελλόπουλου
Ο Πάμπλο Πικάσο μιλά για την τέχνη, τη ζωή, τη ζωγραφική, τον Ραφαήλ...
Πώς το χρήμα νίκησε το σκάκι: Η περίπτωση του Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα
«Αν είναι νάρθη, θεναρθή» από τον Κώστα Ουράνη
Η Νέκυια του Άλμπρεχτ Ντίτεριχ στο πατάρι του Gutenberg
Λέων Τολστόι: Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την τρέλα τους...
Οι άνθρωποι ερωτεύονται μόνο και μόνο επειδή βαριούνται
Πολ Ελυάρ: Η άσβεστη φλόγα της ελπίδας
Το Bolero του Ραβέλ έγινε 96 ετών- δείτε τη μαγευτική Πλισέτσκαγια να το χορεύει (video)
Πώς ξύπνησε μέσα στην ψυχή του Οσυσσέα Ελύτη το Άξιον Εστί
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...