Γράφει ο Ευκλείδης Σακελλάριος
Θα ήταν πολύ εύκολο να κατηγορήσει κανείς τις σιδηροδρομικές μεταφορές για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Να πει ότι να, είδατε πόσο εύκολο είναι το ανθρώπινο λάθος στους σιδηροδρόμους; Ανεκπαίδευτος ο χειριστής των «κλειδιών», αδιάφορος ο σταθμάρχης, κακής ποιότητας τα τραίνα μας (ή κάποια από αυτά), ανεκμετάλλευτος ο σύγχρονος εξοπλισμός ασφάλειας –και άλλα πολλά. Θα είχε άδικο.
Και τότε πώς εξηγείται ότι η θέση των σιδηροδρομικών μεταφορών στην Ελλάδα είναι πολύ κατώτερη εκείνης που κατέχουν στην λοιπή Ευρώπη; Γιατί δεν μπορούμε να πηγαίνουμε παντού με τραίνο ;
Είναι επειδή οι συμπατριώτες μας λατρεύουν το αυτοκίνητο και την ελευθερία κινήσεων που παρέχει;
Είναι επειδή υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα που προτιμούν την κατασκευή αυτοκινητόδρομων από την κατασκευή σιδηροτροχιών;
Είναι επειδή είμαστε ορεινή χώρα;
Είναι επειδή αντιδρούν οικολόγοι στην διάνοιξη σηράγγων;
Είναι επειδή κάποιοι θέλουν να πουλάνε περισσότερη βενζίνη;
Είναι επειδή κάποιοι κλέβουν συστηματικά το σιδηροδρομικό υλικό πριν ακόμα τοποθετηθεί (μα καμμιά φορά και πριν…);
Μπορεί όλα τα παραπάνω. Όμως η πολιτική ενός κράτους δικαίου έχει ως γνώμονα το γενικότερο συμφέρον και το γενικότερο συμφέρον, των πολιτών, των οικονομικών παραγόντων, των οικολόγων, ακόμα και το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας και άμυνας είναι να έχουμε μεγαλύτερο, καλύτερο και –φυσικά- ασφαλέστερο σιδηροδρομικό δίκτυο.
Να μπορεί και ο πολίτης που δεν έχει αυτοκίνητο, ή δεν μπορεί να πληρώσει βενζίνη, ή δεν επιθυμεί να χρησιμοποιήσει αυτοκίνητο να πάει ταξίδι στο χωριό του ή και σε όποιο άλλο χωριό θέλει. Οι μετακινήσεις με τραίνο επιτυγχάνουν μεγάλη εξοικονόμηση σε ορυκτά καύσιμα και μείωση των ρύπων, ενώ η ορθολογική χάραξη των διαδρομών αναδεικνύει μάλλον παρά καταστρέφει το φυσικό κάλλος της χώρας. Και μην μου πείτε ότι είμαστε ορεινή χώρα : Η Ελβετία δείχνει τον δρόμο (ή μάλλον τον σιδηρόδρομο) για την αντιμετώπιση και των οικολογικών ανησυχιών και των τεχνικών δυσκολιών. Και βέβαια, την τελευταία φορά που διάβασα το Σύνταγμα ήμασταν ακόμα κράτος δικαίου.
Το παρόν άρθρο γράφτηκε εν θερμώ –απόγευμα της Τετάρτης, 1ης Μαρτίου 2023 όταν η Πυροσβεστική ακόμα έκοβε τα καμμένα και στρεβλωμένα σίδερα των βαγονιών της επιβατικής αμαξοστοιχίας προς Θεσσαλονίκη και διαχωρίζει ανθρώπινα μέλη που ανήκουν στα παιδιά μας. Και παρ΄ όλα αυτά επιμένω ότι χρειαζόμαστε περισσότερα, πολύ περισσότερα χιλιόμετρα σιδηροδρόμων, με διπλές γραμμές, επαγγελματικότητα, συνεχή εκπαίδευση, συνεχή ανανέωση του εξοπλισμού. Στοιχειώδεις συνθήκες για τα οποία δεν χρειάζεται να επανεφεύρουμε τον τροχό. Αρκεί να αντλήσουμε από την τεχνογνωσία των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.-
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...